Scheve argumenten voor Schuine pad

Het schuine pad over Willemsoord word in ere hersteld vanwege de ‘historische waarde’. Die waarde valt echter nogal mee. Volgens de landelijke richtlijnen heeft iets pas historische waarde wanneer het dateert van voor 1850 en toen bestond Willemsoord wel al, maar was van een schuin pad nog geen enkele sprake. De toegang tot Willemsoord lag aan de Noord en de Zuidzijde en de schuine paden, er waren er twee, één aan de Noordzijde die nu opnieuw word aangelegd en één aan de zuidzijde vanaf de brug van het Boerenverdriet tot aan de brug aan de Westzijde, ontstonden pas met de komst van de ingang aan de Weststraat, die niet tot het oorspronkelijke plan behoorde maar pas in 1863 werd bedacht en in 1866 gereed kwam. Alle wegen die werden aangelegd op Willemsoord waren rechtlijnig. De schuine paden ontstonden door de drang van mensen om schuin af te steken. Het terrein bestond tot begin 1900 uit een groot veld waardoor mensen schuin overstaken en zo ontstonden wat in de volksmond ‘Olifantenpaadjes’ wordt genoemd. Aan de Zuidzijde hield men geen rekening met de bouw en zo verdween daar het schuine pad, maar aan de Noordzijde werd jarenlang langs dit voetpad gebouwd. De aanleg van bomen langs het pad stamt uit een nog latere periode, dat kwam pas zo rond 1920. Dat het schuine pad werd aangelegd voor de officieren van ’t Kim is op z’n zachtst gezegd onwaarschijnlijk. Deze heren lieten zich in die jaren niet of zelden zien op deze ‘Burger Werkplaats’, waar slechts drie militairen aan het roer stonden. Op een goed moment werd het pad door bouw ingekort (rond 1955) maar een deel van het pad bleef tot de sluiting in 1995 bestaan. De bomen waren toen al lang verdwenen, deze werden gekapt gedurende de oorlogsjaren, waarschijnlijk omdat behoefte bestond aan brandbaar materiaal voor de werkplaatsen. Dat in latere jaren het pad uitsluitend door officieren werd bewandeld is een hardnekkig verhaal, maar niet historisch bewezen. Wel was het schuine pad op Willemsoord de bakermat van praatjes. geruchten en roddels, die hier werden uitgewisseld en bij het vertellen van zo’n verhaal werd steevast gemeld “Dat heb ik gehoord langs het schuine pad”. Of het echter anno 2017 de moeite loont om ten koste van ruim veertig parkeerplaatsen en voor veel geld het pad opnieuw aan te leggen, valt zeker vanuit historisch oogmerk te betwijfelen, temeer daar de oorspronkelijke plannen slechts rechte wegen kent en het pad maar voor een derde kan worden gerealiseerd omdat het langste stuk over het deel van Willemsoord liep dat nu nog aan Defensie behoort en het laatste stuk moet worden verlegd omdat daar inmiddels het ‘raadhuis’ staat.