Doe mij maar De Jutter

Iedereen die ooit ‘Jutter van het jaar’ werd en alle Ereburgers van Den Helder zijn uitgenodigd om het Icoon van Den Helder te onthullen, het nieuwe kunstwerk op de kop van de Beatrixstraat ter opluistering van het Stationsgebied. Een enorme bolder, of liever gezegd een ‘dubbele bolder’ dat symbool moet staan voor onze stad. Althans, volgens de hotemetoten die al lang de dienst uitmaken en voor ruim 55 000 inwoners bepalen wat we mooi hebben te vinden. Een dubbele bolder, met een dubbele bodem en een dubbel moraal, zo lijkt het voor mij, want we hadden namelijk al een icoon. Eén waar alle inwoners van de stad zich in konden vinden, of in ieder geval het overgrote deel. Dat was het beeld van De Jutter, dat nu met zijn rug naar het station staat en soms wat verloren tussen de kleedjes van de rommelmarkt en die nog niet zo lang geleden trots over de Beatrixstraat uitkeek. De Jutter moest wijken voor onder andere dit nieuwe icoon dat inmiddels meer het symbool van verdeeldheid lijkt te zijn die heerst in onze mooie stad. Of ik het nieuwe kunstwerk mooi ga vinden, weet ik nog niet, eerst zien, dan oordelen, maar het roept wel een gevoel op dat het eerder staat voor alles wat Den Helder niet meer mag zijn en dat mij juist zo vreselijk lief was. Dus nee, ik heb bedankt voor de eer, wil geen deel uitmaken van de onthulling ( 31 augustus om 14.30 uur), in plaats daarvan ga ik even bij het beeld van De Jutter staan, uit protest, uit nostalgie en een diep verlangen dat Den Helder ooit weer om de burgers zal draaien en niet om een handvol mensen die hun frustratie maskeren met uiterlijk vertoon van wat Den Helder volgens hun moet zijn en bij mij juist steeds een gevoel van plaatsvervangende schaamte oproept. Want wat Den Helder ook was, nu is- of ooit zal zijn, voor mij is en blijft De Jutter het hart en de ziel van onze stad.